Είναι δύσκολο οι δάσκαλοι να αποχαιρετούν τους μαθητές τους. Ήγγικε όμως η ώρα , καθώς συμπληρώθηκε ένας κύκλος σπουδών.
Βέβαια σα χθες ήταν που μπαίνατε στο προαύλιο
του σχολείου και δεχόσασταν τις καρπαζιές των μεγάλων και μας γράφατε
εκθέσεις με τις πρώτες εντυπώσεις από αυτό το μεγαθήριο, όπως φάνταζε
στα μάτια σας , το Γυμνάσιο.
Ομολογώ ότι σας θυμάμαι μικρά και χαριτωμένα ,
αγνά και άδολα να παίρνετε τη θέση σας στα θρανία και να νιώθετε άβολα
με την παρουσία του καθενός διαφορετικού από μας .
Πορευτήκαμε όμως αντάμα, χέρι με χέρι
μαθαίνοντας από το αντικείμενο και το υποκείμενο μέχρι τις ταυτότητες 2
βαθμού και από τις πρωτεύουσες της Ευρώπης μέχρι τη διάσπαση του DNA.
Πέρα όμως από αυτά βλέπαμε ότι μεγαλώνατε,
ωριμάζατε , αντιστεκόσασταν, χαβαλεδιάζατε, ερωτευόσασταν , αντιδρούσατε
και ήσασταν ωραίοι γιά αυτό.
Ωραίοι με τις μουσικές στις εκδρομές , τα
παιχνίδια σας , τις καταλήψεις και την επιστροφή στη λογική των μεγάλων,
τη φιλανθρωπική σας δράση , τις γιορτές σας , την εκρομή σας στη Βουλή.
Δε λέω μας σπάνατε τα νεύρα τακτικά, αλλά και γι΄αυτό σας αγαπούσαμε, γιατί ήσασταν ζωντανοί και πάνω απ΄όλα παιδιά.
Πιστέψτε με ο καθένας από σας ήταν εξίσου σπουδαίος!!!
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι γίναμε γέφυρα για να
περάσετε αντίπερα` ό,τι και νά ναι αυτό` Γενικό , Επαγγελματικό Λύκειο ,
βιοπάλη.
Ελπίζουμε να σας διευκολύναμε στο πέρασμα...
Καιρός είναι από τώρα και στο εξής να φτιάξετε τις δικές σας γέφυρες... Πασσιά Ξανθίπη φιλόλογος
