Διάκριση του σχολείου μας σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για τον Ποντιακό Ελληνισμό

Είμαστε  στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι το σχολείο μας διακρίθηκε με το 3ο Βραβείο στην κατηγορία «ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ», στο 3ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα /Διαγωνισμό:

«Ποντιακός Ελληνισμός: μνήμες και όνειρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον».

Το μαθητικό έργο (ζωγραφιά – ποίημα) έκανε ο μαθητής Τσολακίδης Χαράλαμπος, μαθητής της Γ΄ τάξης.

Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές όλων των τάξεων νηπιαγωγείων, δημοτικών σχολείων, Γυμνασίων και Λυκείων της Ελλάδας και της Ομογένειας, δημόσιων και ιδιωτικών και υλοποιείται με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Βασική επιδίωξη του προγράμματος είναι να γνωρίσουν οι μαθητές όλων των βαθμίδων (από την Ελλάδα και την Ομογένεια) τον Ποντιακό Ελληνισμό και συγκεκριμένα την ιστορία του, τον πολιτισμό του και τη συμβολή του στην ανάπτυξη της Ελλάδας και στη διαμόρφωση της πολιτιστικής της ταυτότητας.

Το σχολείο μας συμμετείχε στο Διαγωνισμό με 7 μαθητές/τριες της  Γ΄ τάξης και κατέθεσε συνολικά 6 μαθητικά έργα:

	Κατηγορία	Τίτλος	Μαθητές
1	ΖΩΓΡΑΦΙΑ -ΠΟΙΗΜΑ	«Έλα αϊτέ μ’»	Τσολακίδης Χαράλαμπος Γ5
2	ΖΩΓΡΑΦΙΑ	«Παναγία Σουμελά»	Τσολακίδης Χαράλαμπος Γ5
3	ΖΩΓΡΑΦΙΑ	«Πόντος»	Ζένια Μκρτσιάν Γ3
4	ΠΟΙΗΜΑ	«Ο Πόντος Ζει!!»	1.    Σαλβαρίδης Ιωάννης Γ5 2.    Μουρμούρας Νικόλαος Γ4
5	ΠΟΙΗΜΑ	«Για μια σταγόνα αίμα»	Γιαννακοπούλου Δέσποινα Γ1
6	ΠΟΙΗΜΑ	«Ένα αγκάθι στην καρδιά»	Μούλλα Ιωάννα Γ4

Οι υπεύθυνοι καθηγητές:

Στέλλα Αγγελίδου, Χρήστος Καρύδας, Βασίλης Πετρίδης

Τα Μαθητικά Έργα:

                                                   3^ο βραβείο 
                             Χαράλαμπος Τσολακίδης Γ5

Παναγία Σουμελά

                                                                                                                 Ζένια Μκρτσιάν Γ3

                                                                                                                 

Ένα αγκάθι στην καρδιά

Όποιο δάκτυλο και αν κόψεις το ίδιο θα πονέσει

Ο καημός να περάσει ποτέ δεν θα μπορέσει 

Αγκάθι στης Ελλάδας την καρδιά 

Που ρίζωσε βαθιά, πολύ βαθιά 

Χρόνια πέρασαν μα ο πόνος δεν περνά 

Πάντα μ' ένα αγκάθι στην καρδιά, θα βρίσκεται ο Πόντος

Δεν ξεχνιέται ο ξεριζωμός

Είναι αξιοπρέπεια και όχι εγωισμός 

Γέροι, νέοι, παιδιά χωρίς έλεος σκοτωθήκαν

Μα χωρίς αμφιβολία στον παράδεισο θα μπήκαν 

Χωρίς αιτία χωρίς φταίξιμο πεθάνανε

Την καρδιά του ελληνισμού μαράνανε

Ο Πόντος δεν ξεχνά και πάντα θα θυμάται 

Έχει θάρρος στην ψυχή τίποτα δεν φοβάται

Ο Πόντος ζει είναι ανάμεσα μας

κι ανθίζει πάντοτε μέσα στην καρδιά μας 

                                 Μούλλα Ιωάννα Γ4

Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ !!

Σε μέτερα τα μερόδες τιδέν πα και πέμνεν,

μικρά παιδόπα απάν σο δρόμο τρέχνε θέλνε τατινέτερον τον πάπα και την μάμα να βρήκνε μα ατοίν πουθέν πα κοίνε. 

Μανάδες και Πατεράδες αραέβνε τα παίδια τουν

αλλά  ατα χαμένα σι  πολέμου  τι στάχτη.

Ο πόντος εμπορεί να πέθανε  αλλά οι ψυχές των ποντίων ακόμα ζούνε.

Ήνας πότντιος να μεν θα τσαϊζ: 

'' Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ !! ''

Μετάφραση

Στα δικά μας τα μέρει δεν έμεινε τίποτα,

μικρά παιδιά τρέχουν πάνω στον δρόμο 

     θέλουν και αναζητούν  την μητέρα και τον πατέρα τους

 μα αυτοί πουθενά.

Μητέρες  και  Πατεράδες ψάχνουν να βρούνε τα παιδιά τους

αλλά αυτά είναι χαμένα στου πολέμου τη στάχτη.

Ο πόντος μπορεί να πέθανε

αλλά οι ψυχές των ποντίων ακόμα ζούνε.

Ένας πόντιος να μείνει θα φωνάζει:

'' Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ !! ''.

Σαλβαρίδης Ιωάννης Γ5, Μουρμούρας Νικόλαος Γ4  

Για μια σταγόνα αίμα

Της σιωπής η απόκοσμη ύπαρξη κυρίευσε τη νύχτα.
Λες του θανάτου η πνοή να ήταν ή μήπως φόβος;
Το κορμί αναριγά στο θρόισμα των φύλλων,
σε όποια ένδειξη ξένης ζωής, ζαρώνει.

Το δίχως άλλο εκτός απ την ανδρεία,
τη τρισεύγενη αυτή δύναμη που έχει τούτος ο λαός,
με ανθρώπου συναίσθημα τον έχει ο θεός προικίσει.
Φόβο, λύπη, αγάπη.

Μαχαίρι μέσα σε βαθιά πληγή σιμώνει.
Κάνει να το τραβήξει έξω ο χρόνος,
μα σε έντονους σπασμούς το σώμα αναριγά.
Γύρω από το λεπίδι, υπάρχει ζωή,
που προσπαθώντας το τραύμα της να επουλώσει,
κρατά με δύναμη το φονικό το όπλο,
που τόσο άγαρμπα μέσα στο σώμα εισχώρησε.

Τούτος ο λαός ψυχορραγεί.
Ο χρόνος του σύντομα θα τελειώσει.
Το άκαμπτο –πια- σώμα θα αφεθεί στον ήλιο.
Και σαν το κατασπαράξουν τα θηρία,
κανείς θα τα ονόμαζε στιγμές,
ετούτος ο λαός θα πάψει να υπάρχει.

Μα άδικο που είναι!
Για μια σταγόνα αίμα,
που λαίμαργα ένα θηρίο κατασπάραξε,
να χαθεί ολόκληρος ο Πόντος!

                                 Γιαννακοπούλου Δέσποινα Γ1